Szpital ad 5

Z 570 próbek nowotworów przetestowanych na niestabilność mikrosatelitarną, 95 (16,7 procent) wykazało niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości, 60 (10,5 procent) wykazało niestabilność mikrosatelitarną o niskiej częstotliwości, a 415 (72,8 procent) było stabilne mikrosatelitarnie. Niestabilność mikrosatelitarna o wysokiej częstotliwości była związana z lokalizacją guza w miejscu bliskim zgięciu śledziony (P <0,001) i wysokim histologicznym stopniem złośliwości guza (p <0,001) (tabela 2). Pod innymi względami pacjenci z guzami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości byli podobni do pacjentów z guzami wykazującymi stabilność mikrosatelitarną lub niestabilność mikrosatelitarną o niskiej częstotliwości (tabela 2). Związek między stanem niestabilności mikrosatelitów a przetrwaniem
Tabela 3. Tabela 3. Jednariarianowa analiza przeżycia u pacjentów z rakiem okrężnicy w stadium II lub III stopnia według statusu niestabilności mikrosatelitarnej lub statusu chemioterapii adjuwantowej. Tabela 4. Tabela 4. Współczynniki zagrożenia dla śmierci z dostosowaniem do stopnia zaawansowania choroby i guza. Ogółem 185 z 570 pacjentów (32,5 procent) zmarło podczas medianowego okresu obserwacji wynoszącego 7,4 roku. W zbiorczej analizie, która nie kontrolowała stosowania lub nieużywania chemioterapii adiuwantowej, wskaźnik pięcioletniego przeżycia wolnego od choroby wśród pacjentów z guzami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości (75,3%) był znacznie większy niż u pacjentów z nowotworami wykazujące niestabilność mikrosatelitarną o niskiej częstotliwości lub stabilność mikrosatelitarną (64,1%; P = 0,04) (tabela 3). W analizach jednoczynnikowych nie stwierdzono istotnych różnic w pięcioletnim całkowitym przeżyciu między tymi grupami pacjentów (p = 0,07) (tabela 3). W modelach wielowymiarowych dostosowanych do stopnia zaawansowania choroby i stopnia nowotworu niestabilność mikrosatelitarna o wysokiej częstotliwości była istotnie związana z całkowitym przeżyciem (współczynnik ryzyka zgonu, 0,61 [przedział ufności 95%, od 0,38 do 0,96], p = 0,03) (tabela 4) .
Rycina 1. Rycina 1. Szacunki Kaplan-Meier dotyczące całkowitego przeżycia pacjentów z rakiem okrężnicy w stadium II lub III stopnia według stanu niestabilności mikrosatelitarnej guza. W przypadku braku chemioterapii adiuwantowej pacjenci z guzami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości mieli znacznie dłuższe całkowite przeżycie niż pacjenci z nowotworami wykazującymi stabilność mikrosatelitarną lub niestabilność mikrosatelitarną o niskiej częstotliwości (współczynnik ryzyka zgonu, 0,31 [95-procentowy przedział ufności, 0,14 do 0,72], P = 0,004) (panel A). Gdy analiza była ograniczona do grupy otrzymującej chemioterapię adiuwantową, pacjenci z nowotworami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości nie wykazywali znaczącego wzrostu całkowitego czasu przeżycia w porównaniu z pacjentami z nowotworami wykazującymi stabilność mikrosatelitarną lub niestabilność mikrosatelitarną o niskiej częstotliwości (współczynnik ryzyka śmierci). 1,07 [przedział ufności 95%, 0,62 do 1,86], P = 0,80) (panel B). Analiza obejmowała dane przez osiem lat od daty randomizacji.
Wśród pacjentów, którzy nie otrzymali uzupełniającej chemioterapii, pacjenci z nowotworami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną o wysokiej częstotliwości mieli dłuższe całkowite przeżycie (Figura 1A) i wyższe wskaźniki pięcioletniego przeżycia wolnego od choroby (Tabela 3) niż pacjenci z guzami wykazującymi mikrosatelity o niskiej częstotliwości niestabilność lub stabilność mikrosatelitarna
[hasła pokrewne: gdzie wysłać skierowanie do sanatorium, sprawdzenie kolejki do sanatorium, aparat ortodontyczny cennik ]
[podobne: gumtree skawina, proteza szkieletowa acetalowa, hexacima ]