Kontrolowana próba interferonu gamma w celu zapobiegania zakażeniom w przewlekłej chorobie ziarniniakowej – Międzynarodowa grupa badawcza przewlekłej choroby ziarniniakowej * ad

Pacjenci, którzy zostali włączeni mieli potwierdzoną diagnozę przewlekłej choroby ziarniniakowatej przed wejściem; diagnoza była oparta zarówno na nieprawidłowych wynikach badania ślizgowego nitroblastów tetrazoliowych neutrofili (po stymulacji octanem mirystynianu forbolu), jak i wytwarzaniu ponadtlenków neutrofili nie więcej niż 20 procent normy. Inne kryteria kwalifikowalności obejmowały zachowaną funkcję nerek, wątroby i hematologiczną, minimalną oczekiwaną długość życia wynoszącą trzy miesiące oraz podpisanie (przez pacjentów lub ich rodziców lub opiekunów) formularza wyrażającego świadomą zgodę. Pacjenci, którzy wcześniej otrzymywali interferon gamma, kwalifikowali się do badania tylko wtedy, gdy nie byli podawani przez co najmniej trzy miesiące, jeśli test nitroblue tetrazoliowy lub ponadtlenkowy wskazał powrót do stanu sprzed leczenia i jeśli w surowicy nie wykryto przeciwciała przeciw interferonowi gamma. Pacjenci byli wykluczani, jeśli mieli czynną infekcję wymagającą hospitalizacji i pozajelitową antybiotykoterapię, ciężką chorobę serca lub potwierdzone napady padaczkowe, nie w pełni wyzdrowiały po operacji, były w ciąży lub w okresie laktacji lub nie stosowali skutecznej antykoncepcji w wieku rozrodczym. Pacjenci otrzymywali profilaktyczną antybiotykoterapię – tj. Trimetoprim-sulfametoksazol lub dicloksacylinę – zgodnie z wcześniej ustalonym schematem, który zmieniał się w zależności od wieku i historii alergii na lek. Pacjenci otrzymujący kortykosteroidy byli uprawnieni tylko wtedy, gdy oboje otrzymywali codziennie 10 mg lub mniej prednizonu i otrzymywali tę samą dawkę przez co najmniej jeden miesiąc przed rozpoczęciem badania. Stosowanie innych form immunoterapii, leków eksperymentalnych (w tym itrakonazolu, a następnie eksperymentalnych) i związków przeciwzapalnych nie było dozwolone podczas okresu badania.
Badanie leku
Rekombinowany ludzki interferon gamma (Genentech, South San Francisco, specyficzna aktywność, w przybliżeniu 3 x 107 U na miligram białka) dostarczono jako sterylny roztwór gotowy do wstrzyknięcia. Każda fiolka zawierała 0,2 mg interferonu gamma w stężeniu 0,2 mg na mililitr lub placebo (rozcieńczalnik interferonu gamma) i była znakowana zgodnie z centralnie przygotowanym wykazem randomizacji.
Projekt badania
Pacjenci zostali losowo przydzieleni do leczenia zgodnie z dynamicznym, adaptacyjnym schematem randomizacji32, 33 stratyfikowanym na podstawie wzorca dziedziczenia choroby (połączony przez X lub autosomalny recesywny), zastosowania lub niewykorzystania profilaktycznych antybiotyków, instytucji ośrodka badawczego (Stany Zjednoczone – centrum National Institutes of Health lub innych ośrodków, Europa – centrum Amsterdamu lub inne ośrodki) oraz użycie lub niewykorzystanie kortykosteroidów. Wszyscy pacjenci, badacze i koordynatorzy badań byli zaślepieni przydziałowi leczenia. Pacjenci otrzymywali interferon gamma lub placebo przez wstrzyknięcie podskórne trzy razy w tygodniu (np. W poniedziałek, środę i piątek) przez okres do 12 miesięcy, o ile nie zaobserwowano niedopuszczalnej toksyczności. Jeśli powierzchnia ciała pacjenta wynosiła co najmniej 0,5 m2, dawkę podano na podstawie powierzchni ciała, jako 50 .g na metr kwadratowy; jeżeli powierzchnia ciała wynosiła mniej niż 0,5 m2, dawkę podano na podstawie masy ciała, jako 1,5 .g na kilogram
[więcej w: gumtree skawina, szpital tuchola, sprawdzenie kolejki do sanatorium ]