Ćwiczenia u otyłych pacjentów z niewydolnością serca

Otyłość ma silne powiązanie z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF) w porównaniu z ryzykiem niewydolności serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową (HFrEF). Związane z otyłością HFpEF mogą stanowić klinicznie istotny fenotyp niewydolności serca związany z niską wydolnością krążeniowo-oddechową lub brakiem aktywności fizycznej. Wykazano również, że aktywność fizyczna ma silniejsze i bardziej stopniowe powiązanie z ryzykiem HFpEF niż HFrEF.

W tym kontekście analiza post-hoc w badaniu TOPCAT4 wykazała, że ​​tylko 11% uczestników badania stosowało poziom zalecanej aktywności fizycznej w punkcie wyjściowym na początku badania; w porównaniu z osobami z idealną aktywnością fizyczną, osoby o słabej i pośredniej deklarowanej aktywności fizycznej były związane z 2-krotnie większym ryzykiem hospitalizacji i śmiertelności z powodu niewydolności serca, a szczególnie interesująca była zależność dawka-odpowiedź pomiędzy poziomami aktywności ryzyko niekorzystnych skutków klinicznych.

Poza tym, poziom aktywności fizycznej / sprawności fizycznej może również być kluczowym elementem w zrozumieniu paradoksu otyłości, który prawdopodobnie powinien zostać nazwany modelem tłuszczu i dopasowania.

W naszej opinii zależności między dawką a reakcją pomiędzy wysiłkiem fizycznym, otyłością i HFpEF mają charakter zwierciadlany. Biorąc pod uwagę rosnące obciążenie związane z otyłością i HFpEF, zalecaną i bardziej widoczną korzyścią płynącą z ćwiczeń fizycznych wśród pacjentów z HFpEF, a nie HFrEF, oraz z powodu niedostatku innych terapii modyfikujących przebieg choroby, należy zwrócić większą uwagę na strategie mające na celu utrzymanie lub poprawę ogólnej sprawności. Należy  również zintensyfikować wysiłki na rzecz aktywności fizycznej i wspierać je, a siedzący tryb życia należy zdecydowanie przeciwdziałać.
[patrz też: praca barman warszawa gumtree, aparat ortodontyczny cennik, lavistina ]